Parafia
św. Maksymiliana Marii Kolbego
w Grudziądzu

Patron parafii - Maksymilian Maria Kolbe

Historia

Polski franciszkanin, prezbiter, misjonarz, gwardian, męczennik i założyciel Rycerstwa Niepokalanej, miesięcznika „Rycerz Niepokalanej” i Radia Niepokalanów oraz najliczniejszego klasztoru w Niepokalanowie. Rajmund Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli koło Łodzi 8 stycznia 1894 roku. Wychowywał się w ubogiej rodzinie, która przeniknięta była duchem katolickim. Swoją edukację Rajmund rozpoczął w domu, ponieważ wówczas nie było szkół polskich, a nie chciano posyłać dzieci do szkół rosyjskich.

Gdy miał około 12 lat, poprosił Matkę Bożą o objawienie mu, kim będzie, a wtedy Ta ukazała się, trzymając dwie korony – jedną białą, a drugą czerwoną. Biała symbolizowała jego wytrwanie w czystości, a czerwona – męczeństwo. Z racji jego chęci do zbrojnej walki, którą chciał poświęcić Maryi, postanowił zrezygnować ze stanu duchownego. Jednak w tej przełomowej chwili Rajmund dowiedział się, że matka chce wstąpić do zakonu benedyktynek, a ojciec do zakonu franciszkanów. To utwierdziło Rajmunda o jego przeznaczeniu i 4 września 1910 roku został przyjęty do nowicjatu, gdzie przyjął zakonne imię – Maksymilian. 1 listopada 1914 roku łożył śluby wieczyste i przybrał imię Maria. 29 listopada 1914 roku otrzymał święcenia niższe, a 28 października 1915 roku na Uniwersytecie Gregoriańskim obronił pracę doktorską z wynikiem summa cum laude. Maksymilian założył Rycerstwo Niepokalanej (dawniej Milicja Niepokalanej), którego celem była walka o nawrócenie schizmatyków, heretyków i masonów. 8 października 1917 roku otrzymał święcenia diakonatu, a 28 kwietnia 1918 roku w kościele świętego Andrzeja della Valle święcenia kapłańskie. Ojciec Kolbe zjawił się w późniejszym Niepokalanowie 6 sierpnia 1927 roku i postawił tam figurę Niepokalanej. Z pomocą oddanych sobie współbraci i okolicznej ludności zabrał się też do budowy kaplicy. Postawiono także drewniane baraki, do których wniesiono maszyny. Kiedy dzieło w Niepokalanowie doszło 
do pełni rozwoju, ojciec Kolbe w towarzystwie czterech braci zakonnych udał się do Japonii, aby tam szerzyć wielkie dzieło.

Po wybuchu II wojny światowej Niepokalanów już 12 września dostał się pod okupację niemiecką. 8 grudnia w uroczystość Niepokalanej wypuszczono z obozu wszystkich więźniów, jednak 17 lutego 1941 roku w Niepokalanowie ponownie zjawiło się gestapo i zabrało ojca Kolbego i 4 innych ojców. Wywieziono ich do Warszawy. 28 maja 1941 roku ojciec Kolbe został wywieziony do Oświęcimia wraz z 303 więźniami. Tam otrzymał na pasiaku numer 16670. Dowiedziawszy się, że więzień Franciszek Gajowniczek, ojciec i mąż, został skazany na śmierć głodową, Maksymilian wystąpił z szeregu i poświęcił swój los za skazanego. Przyzwyczajony do głodu, przez dwa tygodnie żył bez kęsa chleba i kropli wody. 14 sierpnia 1941 roku hitlerowcy dobili go zastrzykiem fenolu. 17 października 1971 roku Paweł VI dokonał osobiście w sposób uroczysty beatyfikacji ojca Maksymiliana. 10 października 1982 roku święty Jan Paweł II dokonał jego kanonizacji. Święty Maksymilian Maria Kolbe jest patronem archidiecezji gdańskiej i diecezji koszalińskiej oraz – jak powiedział święty Jan Paweł II – „naszych trudnych czasów”. Jego atrybutem jest korona z drutu kolczastego lub dwie korony - czerwona i biała.